วิทยาการสาธารณภัย : นิเวศภัยพิบัติ

พื้นที่ไม่ปลอดภัย เป็นเครื่องมือที่จะช่วยให้คนในชุมชนท้องถิ่นได้ร่วมกันสำรวจชุมชนของตนเองว่ามีพื้นที่ใดบ้างที่จะไม่ปลอดภัยจากนำ้ท่วม นำ้แล้ง ไฟป่า ไฟลามทุ่ง ไฟไหม้ในพื้นที่การเกษตร อุบัติเหตุทางถนน  ภัยจากสารเคมีรั่วไหล  ภัยจากการก่อการร้าย ฯลฯ ซึ่งจะทำให้ผู้คนในชุมชนท้องถิ่นได้รับความเสียหายทั้งชีวิตและทรัพย์สิน ตลอดจนเกิดความไม่สงบสุขในชุมชนท้องถิ่น

ความรับผิดชอบส่วนบุคคลด้านความปลอดภัยภายใต้รัฐราชการที่กดขี่ขูดรีด มีความสัมพันธ์เชิงสัมพัทธ์กับความเป็นนายตัวเองภายใต้สถานการณ์บีบบังคับหรือกดขี่ขูดรีด ด้วยที่ว่าภายใต้รัฐราชการที่กดขี่ขูดรีดระเบียบกฎหมาย  กฏเกณฑ์ข้อบังคับต่างๆ เพื่อความปลอดภัย เป็นสิ่งที่ทำได้ภายในข้อตกลงลับๆ ล่อๆ

หลักการบริหารจัดการสาธารณภัย นักจัดการภัยพิบัติจะต้องยึดหลักการและตระหนักถึงความสำคัญของหลักการดังต่อไปนี้

1. ประเมินความต้องการจำเป็นปัจจัยพื้นฐานในการจัดการสาธารณภัย ประกอบด้วย

1.1 ความตระหนักของสังคมอยู่ในระดับใด ถ้าอยู่ในระดับต่ำก็จัดแผนงานโครงการสร้างความตระหนักให้สูงขึ้น

1.2 นโยบายของรัฐที่ก้าวหน้าทันสมัย  ส่วนมากพวกนักจัดการภัยพิบัติในประเทศด้อยพัฒนาก็จะมีนโยบายที่สูบเลือดสูบเนื้อประชาชนคนในชาติ ภายใต้การแสดงบทนักบุญ ชูกมลมือถือสากปากถือศีลมือตีนถือของต้อนของแจก

สภาพนิเวศของ New high  New low New normal  ที่ได้ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในปี 2564  อันเป็นสภาพนิเวศที่เชื่อมโยงสัมพันธ์สอดคล้องกัน ระหว่าง New high กับ New low  สภาพนิเวศดังกล่าวได้กดทับให้ New normal  ดูไร้ความหมายไร้คุณค่าลงไปเป็นอันมาก  ดังรายละเอียดต่อไปนี้

การสถาปนาองค์กรแห่งอำนาจนิยมเป็นเป้าหมายอันล้ำลึกของแทบทุกส่วนราชการของประเทศที่ยังไม่โปร่งใส แต่เป็นที่น่าฉงนที่ไม่มีข้อยกเว้นกับหน่วยงาน/องค์กรด้านสาธารณภัยที่จะต้องมีจิตนิยมสาธารณะเป็นที่ตั้งเป็นเข็มทิศทัศนคติในการทำงาน  พฤติกรรมสาธารณะของส่วนราชการที่เราเห็นส่วนใหญ่นั้น มาจากอำนาจหน้าที่ขององค์กร แต่ภายใต้พฤติกรรมเหล่านั้น กลับมีเงาทะมึนของซาตานข้าราชการตัวพ่อตัวแม่ ที่ยึดหลักการบริหารในรัฐราชการไทย ดังนี้

1.เห็นแก่นายจ้า แล้วต้องตามด้วยข้อ 2
2.เห็นแก่ตัว ยังผลให้การทำงานทั้งหมดก็จะมารวมที่ข้อ 3
3.ไม่เห็นหัวประชาชน

ด้วย การจัดการวิกฤต หมายถึง การออกแบบกิจกรรม/กลยุทธ์เพื่อปกป้ององค์กรและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจากความเสียหาย ความสูญเสีย หรือลดผลกระทบของภัยคุกคาม และเพื่อช่วยให้องค์กรจัดการกับเหตุการณ์เชิงลบที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันและมีนัยสำคัญ