วิทยาการสาธารณภัย : นิเวศภัยพิบัติ

แนวทางการบริหารสถานการณ์วิกฤตกรณีโรคระบาด  ในที่นี้จะไม่กล่าวถึงกระบวนการดำเนินการบริหาร เพียงจะกล่าวถึงแค่เป้าหมายในการบริหารสถานการณ์ ซึ่งมีเพียง 2 เป้าหมายหลัก คือ

ความเหลื่อมล้ำด้านสาธารณภัย เราสามารถจับผลลัพธ์มาศึกษาด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์หรือเป็นวิธีการที่ทำซำ้ได้ (replicable method) และความกระจ่างแจ้งที่เกิดขึ้นก็สามารถปรับปรุงภววิสัยให้ดีขึ้นให้มีความยั่งยืน  ซึ่งจะเป็นการดำเนินการโดยที่ไม่มาจากการคาดเดา มิติความเหลื่อมล้ำที่เราจะต้องหาความกระจ่าง มี 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ

นอกจากนิสัยส่วนตัวที่กลายเป็นสันดานประจำตัวแล้ว  คนขับขี่บนท้องถนนจะถูกสิ่งแวดล้อมภายนอกบวการให้สันดานดิบพุ่งทะลุนรกบนท้องถนน จากสิ่งประกอบสร้างหรือสิ่งที่บงการคนขับขี่ได้บนท้องถนน ดังนี้ (ขอกราบขอบพระคุณผู้ชับชี่บนทางหลวงหมายเลข 202 ที่กรุณาเสียสละเวลาแสดงความคิดเห็น)

การช่วงชิงอำนาจรัฐ หรือการครองสิทธิจัดการผลประโยชน์ของประเทศ  วิธีการช่วงชิงอำนาจมีมากมาย แต่สำหรับบนท้องถนน ก็มีการช่วงชิงระหว่างรัฐ ประชาชน และกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ ซึ่งพอจะแยกแยะได้ ดังนี้

ปกติชาวบ้านร้านช่องจะคุ้นเคยกับพื้นที่และเวลาเป็นอย่างดี และดีมากๆ จนรัฐราชการหยิบยกมาใช้ประโยชน์ให้กับตัวเองมานานนมตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน รัฐราชการตระหนักดีว่าพวกเราพื้นที่และเวลามีส่วนสำคัญในการเป็นกรอบกำหนดให้เราแสดงออกให้เหมาะสม  พวกเราทำกิจกรรมผ่านพื้นที่และเวลาในสถานการณ์ที่แตกต่างกันออกไป ในพื้นที่และเวลาที่เราทำกิจกรรมต่างๆ เรายังแสดงออกถึงตัวตนที่เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ พื้นที่และเวลาทำให้เรารู้ว่าเราควรปฏิบัติตัวอย่างไร เมื่อเราอยู่ในที่ทำงาน เราต้องแสดงออกในเขตที่เหมาะสมกับบทบาทหน้าที่ที่เราได้รับ หากเราเป็นเด็ก เราควรจะวางตัวให้ความเคารพยำเกรงกับผู้ใหญ่ แต่ในขณะที่เราอยุ่ท่ามกลางเพื่อนในงานเลี่ยง หรือการออนไลน์อยู่ในโลกเสมือน ตัวตน วิธีการสื่อสารการใช้คำพูดจะแตกต่างไปจากการทำงาน