ภาษีประชาชนสูญเสียไปกับการสร้างตึกใหญ่โตเกินความจำเป็นของหน่วยงานในรัฐราชการปรสิต เพราะยิ่งมีงบประมาณเยอะยิ่งได้รับตังทอนเยอะ ทั้งนี้ เพราะประชาชนคนไทยปล่อยให้รัฐราชการไทยทำงานรับใช้เราแบบพิกลกพิการ ดังนี้

ความพิกลพิการที่ 1 รัฐราชการไทยจำนวนมากยัง บริหารแบบเอกสาร ไม่ได้ใช้การวิเคราะห์ความเสี่ยงหรือกลไกป้องกันผลกระทบทางยุทธศาสตร์เลย

ความพิกลพิการที่ 2 ระบบราชการไทยยังยึดแนวคิด “รัฐรู้ดีที่สุด” และมักกระจุกศูนย์อำนาจไว้ที่ส่วนกลาง เช่น -กระทรวง -ทบวง -กรม ซึ่งเปิดช่องให้การอนุมัติ-จัดซื้อจัดจ้าง เป็นเรื่องของ “ใครรู้จักใคร” มากกว่า “ใครมีผลงาน”

ความพิกลพิการที่ 3 ผู้ประกอบการที่มี “สายสัมพันธ์ทางอำนาจ” แม้ไม่มีผลงานก่อสร้างเลย ก็สามารถเข้าถึงสัญญารัฐมหาศาลได้ –บริษัทจีนบางแห่งเพียงแค่ ใช้บริษัทคนไทยเป็นนอมินี (ชื่อคนไทยแต่ทุน-อำนาจจีน) ก็สามารถเลี่ยงข้อกฎหมายได้ และไม่มีหน่วยงานใดจริงจังกับการตรวจสอบโครงสร้างผู้ถือหุ้นที่แท้จริง

ความพิกลพิการที่ 4 แม้จะมีกฎหมายอย่าง พ.ร.บ. จัดซื้อจัดจ้าง พ.ศ. 2560 แต่ในทางปฏิบัติ เกณฑ์พิจารณายังเน้น “ราคาต่ำสุด” มากกว่าคุณภาพหรือประสบการณ์จริง
การตั้ง TOR (ขอบเขตงาน) มักถูก “ล็อกสเปก” เพื่อเอื้อเอกชนบางราย

ความพิกลพิการที่ 5 ขาดการประเมินคุณสมบัติของบริษัทผู้เสนอราคา ไม่ตรวจว่าเคยมีประสบการณ์ก่อสร้างจริงไหม มีทรัพยากรบุคคล/เครื่องจักรพอหรือไม่