กองบังคับการตำรวจไซเบอร์ หรือ บก.ปอท. ถูกตั้งขึ้นเพื่อรับผิดชอบ “อาชญากรรมออนไลน์โดยเฉพาะ” แต่ในทางปฏิบัติ ไม่ได้มีอำนาจจับกุมหรือดำเนินคดีโดยตรงในพื้นที่ เว้นแต่มี “คำสั่งเฉพาะ” จากผู้บังคับบัญชา ส่วน สถานีตำรวจภูธร (สภ.) เป็นหน่วยปฏิบัติหลักในแต่ละจังหวัด มีอำนาจสอบสวนและจับกุมได้ทุกคดี แต่ ขาดความรู้ทางเทคนิค ด้านไซเบอร์ คิดจะจับแต่จับไม่ถึงตัวการ ได้แต่จับผิดข้อหาเล้กๆน้อย พอประทังชีวิตโรงพัก ผลคือเกิด “ช่องว่างกลางทาง” บก. ปอท.มีความรู้แต่ไม่มีอำนาจเต็ม ส่วน สภ.มีอำนาจแต่ขาดความเชี่ยวชาญ จึงกลายเป็น “จับก็ไม่จับ ปราบก็ไม่ปราบ”

เว็บพนันออนไลน์สร้างรายได้มหาศาล ทำให้มี “กลุ่มอุปถัมภ์” ในหลายวงการ หากเจ้าหน้าที่ระดับสูงบางคนมีส่วนเกี่ยวข้อง ก็สามารถ “สั่งเบรก” การปฏิบัติได้โดยอ้างความไม่ชัดเจนของอำนาจหน้าที่ คดีเว็บพนันและคดีไซเบอร์ต้องใช้การสืบข้อมูลแบบข้ามจังหวัด–ข้ามประเทศ
แต่ไทยยังไม่มี “ฐานข้อมูลกลางแบบเรียลไทม์” ที่เชื่อมตำรวจ–ปอท.–ดีเอสไอ–ปปง.–ธปท. ส่งผลให้การติดตามเส้นทางการเงินของเว็บพนันต้องทำผ่านหนังสือราชการแบบกระดาษ ซึ่งใช้เวลานาน ระบบจึง เปิดช่องให้ผู้กระทำผิดย้ายบัญชีหรือหลบหนีได้ก่อนถูกจับจริง

ุขุมทรัพย์ขอนายตำรวจใหญ่ ผีพนันก็หาเงินให้พวกเขาต่อไป