“ในระบบการเมืองที่กติกาบิดเบี้ยว
คำถามสำคัญไม่ใช่ว่าใครชนะเลือกตั้ง
แต่คือ…
ยุทธศาสตร์แบบไหนที่ ‘รอดจริง’?”
ปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ “โอกาส” แต่อยู่ที่ “ดีเอ็นเอทางการเมือง” ของตระกูลชินวัตรที่เน้นการประนีประนอมกับอำนาจเพื่อเอาตัวรอด มากกว่าการยืนหยัดสู้เพื่อเปลี่ยนโครงสร้างจริงๆ

การ“ยอมถอยเพื่อได้อำนาจบริหาร” แต่การทำแบบนั้นเท่ากับเป็นการยอมรับกติกาที่บิดเบี้ยว
ผลที่ตามมา: เมื่อกติกาเดิมยังอยู่ ฝ่ายกุมอำนาจจริงจะ “อนุญาต” ให้คุณบริหารแค่ตราบเท่าที่เขาได้ประโยชน์
“ปัญหาคือ เมื่อคุณเริ่มขยับตัวทำอะไรที่กระทบโครงสร้างจริง
กฎหมายจะไม่เป็นกลางอีกต่อไป
มันจะถูกใช้เป็นอาวุธ หรือเป็นนิติสงคราม เพื่อ ‘เขี่ยคุณออกจากเกม’ อย่างถูกกฎหมาย”ทิ้งเหมือนเดิม