ความบกพร่องของไทยในกรณี บ้านหนองจาน ไม่ใช่เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ระดับชาติ แต่สิ่งที่ปรากฏคือ นักการเมืองไทยบางคนเอาตัวรอดทางการเมือง ผลประโยชน์ส่วนตัว มาก่อนอธิปไตยชาติ และ ทหารไทยบางคนเลือกมาหาผลประโยชน์จากชายแดน แทนที่จะยึดถือหน้าที่รักษาอธิปไตยอย่างเข้มแข็ง ปล่อยให้ชาวเขมรตั้งถิ่นฐานในไทยหลายสิบปี โดยไม่มีมาตรการขับไล่ แถมยังใช้ข้ออ้าง “ดีลบูรพา” มาอำพรางสายตาประชาชน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น การปฏิบัติการของ กองทัพภาคที่ 1 เงียบสงบเกินไป จนเกิดคำถามว่า มีอะไรในกอไผ่? การไม่ปะทะ ทำให้เขมรได้โอกาสสร้างถิ่นฐานถาวร และกลายเป็นจุดผ่านแดนสำหรับค้าของเถื่อน กำลังทหารไทยถูกใช้เพื่ออำนวยความสะดวกแก่การค้าเถื่อนและประนีประนอมกับกัมพูชา แทนที่จะปกป้องดินแดน สรุปคือ ไทยเสียเปรียบ เพราะนักการเมืองและทหารบางคนเอาผลประโยชน์ส่วนตัวมาบังหน้าอธิปไตยชาติ ทำให้พื้นที่ราชอาณาจักรถูกละเมิดโดย “หน้าตาเฉย” และนี่คือบทเรียนว่า ขี้ข้ารับตังค์กับเพื่อนมันแตกต่างกันอย่างไร