แนวคิดที่เป็นอุปสรรคหรือเร่งให้เกิดภัยพิบัติ มีดังต่อไปนี้
1.แนวคิด “การใช้เงินซื้อเอาง่ายกว่า”
แทนที่จะลงแรงลงสติปัญญาคิดสรรค์สร้างสิ่งใหม่ๆ สร้างวิถีใหม่ๆที่เหมาะแก่ตัวขึ้นเอง ตะบี้ตะบันซื้อของคนอื่นเขามมาใช้อยู่ทุกอย่าง หรือไม่มีที่จะคิดสร้างสรรค์ขึ้นเอง พัฒนาอยู่แค่ขายแค่กินอยู่ในวงแคบๆ อยู่ในคนกันเอง แถมพ่วงด้วยการเอารัดเอาเปรียบกันอย่างสุดฤทธิ์
- สุดอนาถที่ต้องต่อสู่ฝ่าฟันอุปสรรคภายในแล้ว ยังต้องต่อสู้กับกำลังภายนอกที่เข้ามาปะทะให้อ่อนแรงลง ซึ่งนานวันก็จะเป็นหมู่ไม้อันแห้งแล้งและเหี่ยวเฉา
- โลกทัศน์ที่เรามีอคติ หลงภาพมายาทำให้เราทำลายสิ่งเกื้อกูลเอื้อหนุนที่ทำให้อยู่อย่างสบายมาอย่างยาวนาน
มุ่งสู่สังคมทันสมัย ที่เป็นวัฒนธรรมรวมตัวแบบหลวมๆหรือฉาบฉวย อ่อนไหวไร้จุดยืน ละลายหายไปได้ง่าย อาจกล่าวได้ว่าเราแพ้ในสงครามวัฒนธรรม และทำให้ลดคุณค่าของวัฒนธรรมท้องถิ่นลงไปเป็นอันมาก
- ขาดแนวคิดลักษณะสังคมนิรภัย
ที่ไม่อาจสร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ยากในการแสดงออกซึ่งกิจกรรมต่างๆ แสดงออกภายในใจ ซึ่งไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการป้องกันภัยพิบัติ ซึ่งส่วนใหญ่จะประกอบด้วยอารมณ์ร่วมที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ถึงอย่างไรเราก็คงกลับไปยุคอดีตไม่ได้ที่ คนต้องเข้ามารวมกลุ่มเป็นก๊กเป็นเหล่า อยู่ในอาณัติการบังคับบัญชาของหัวหน้ากลุ่มที่จะทำให้การร่วมแรงร่วมใจเป็นไปในแนวทางเดียวกันง่ายดาย
————555555———–