“จุดผ่านแดน กลายเป็นเครื่องมือของกลุ่มอำนาจบางกลุ่ม” “ที่ไม่ต้องการความชัดเจน ไม่ใช่เพียงเรื่อง” “ข้อพิพาทระหว่างประเทศ” เท่านั้น “แต่คนไทยทั้งประเทศต้องแบกรับต้นทุนทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ” โดยไม่ได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจเลยแม้แต่น้อย

“จุดผ่านแดนในปัจจุบัน อยู่ในสภาพที่คนไทยสูญเสียอธิปไตยเชิงนโยบาย” “ผู้มีอิทธิพลระดับบนสามารถจัดการพื้นที่ชายแดนโดยไม่ต้องผ่านกระบวนการรัฐสภา” “นโยบายใดจะเปิดเขตเศรษฐกิจ จะผ่อนผันสิทธิคนต่างด้าว” “หรือจะเพิกเฉยต่อพื้นที่ทับซ้อน ล้วนเกิดจากผลประโยชน์ของกลุ่มไม่กี่คน” “นี่คือการแย่งอำนาจรัฐออกไปสู่รัฐซ้อนรัฐ โดยพฤตินัย”

“จุดผ่านแดนในปัจจุบัน อยู่ในสภาพที่คนไทยสูญเสียรายได้ภาษีและโอกาสรัฐ” “รายได้ที่ควรเข้ารัฐเพื่อพัฒนาท้องถิ่น” “กลับหายไปในมือของทุนเงา” “และเจ้าหน้าที่ทุจริต” “เช่น มีการประเมินว่าบ่อนฝั่งกัมพูชาใกล้ชายแดนไทยสร้างรายได้มหาศาลต่อปี” แต่ไทยไม่ได้ภาษีเลย “ในขณะที่ชาวบ้านไทยยังต้องจ่ายภาษีมูลค่าเพิ่มทุกครั้งที่ซื้อของ”

“จุดผ่านแดนในปัจจุบัน อยู่ในสภาพที่คนไทยสูญเสียโอกาสในการสร้างเขตพัฒนาแบบมีธรรมาภิบาล” “เนื่องจากโครงสร้างปัจจุบันของจุดผ่านแดนยังควบคุมโดยกลุ่มอิทธิพล” ความร่วมมือก็จะถูก “ห่อหุ้มด้วยผลประโยชน์ส่วนตัว” มากกว่าผลประโยชน์สาธารณะ