“ชาติ” ของคนรากหญ้ายังถูกยึดโยงกับอารมณ์กลุ่ม มากกว่าเหตุผลเชิงรัฐศาสตร์ เนื่องมาจากชนชั้นนำได้ปลูกฝัง ให้เป็น สัญลักษณ์ทางอารมณ์ร่วม มาตลอด ผ่านโรงเรียน สัญลักษณ์ธง เพลงชาติ พื้นที่ดินแดน และ สายเลือด จะไม่พูดถึงหรือห้ามเข้าใจชาติในเชิงโครงสร้างรัฐ ในเชิงพันธกิจทางเศรษฐกิจ ในเชิงพันธกิจทางการทูต

ดังนั้น แค่ฟังว่า แม่ทัพภาคที่สอง เป็นคนฝ่ายตรงข้ามกับรัฐบาล คนรากหญ้าจะตีความว่าเหมือน “ขายชาติ” “ทรยศชาติ” โดยทันที

และโดยเฉพาะอย่างระบบการศึกษาห้ามการฝึกทักษะการคิดเชิงวิเคราะห์ให้เด็กเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถใช้วาทกรรมรักชาติ กระตุ้นอารมณ์ได้ง่าย

ประกอบกับคนรากหญ้ามักไม่มีเวลา ไม่มีโอกาส ไม่มีเครื่องมือรับข้อมูลรอบด้าน อาศัยหรือพึ่งพาได้เฉพาะ “ภาพจำ” หรือ “คำอธิบายสั้น ๆ” จากแกนนำ หรือวาทกรรมจากสื่อ

เมื่อมีคลิปเสียงที่ถูกตีความนำจากแกนนำ หรือวาทกรรมจากสื่อแล้ว สมองจะยึดกับกรอบเดิม ยิ่งฟังยิ่งตอกย้ำ อารมณ์สำคัญกว่าเหตุผล