ธรรมนัส คิดจะสถาปนาระบบความสัมพันธ์สีเทาขึ้น เอาใจคนกลุ่มหนึ่งหนุนให้ตนเองมีอำนาจในระบบสังคมรูปแบบใหม่ แต่ใช้หลักการยุคก่อน มันคือการพยายามสร้างสิ่งที่นักรัฐศาสตร์เรียกว่า “ระบอบอำนาจนิยมแบบเครือข่ายอุปถัมภ์ใหม่”
เขามักจะอ้างว่า “ผลลัพธ์สำคัญกว่าวิธีการ” เพื่อสร้างความชอบธรรมให้แก่คนที่มีประวัติสีเทา
ตรรกะคือ: “ถึงจะเคยทำผิด แต่ถ้าตอนนี้มีบารมีและช่วยคนได้ ก็ควรได้รับโอกาส”
ความอันตราย: มันคือการทำลายหลักการ “ความซื่อสัตย์เป็นที่ประจักษ์” โดยเอาความพึงพอใจของฐานเสียงกลุ่มหนึ่งมาเป็นเกราะกำบังคดีความ
เมื่อคนที่มีคดีติดตัวหรือมีพฤติกรรมหมิ่นเหม่สามารถขึ้นมาเป็นใหญ่ได้โดยอ้างประชาชน กฎหมายจะกลายเป็นเพียง “เศษกระดาษ” ที่เอาไว้ใช้จัดการเฉพาะคนไม่มีเส้นสาย
สิ่งที่เขากำลังทำไม่ใช่การ “ใส่ใจพลเมือง” อย่างที่อ้าง แต่มันคือการ “ฉวยโอกาสจากความอ่อนแอของระบบรัฐ” เพื่อสร้างอาณาจักรส่วนตัวที่ใครก็แตะต้องไม่ได้ โดยใช้คำว่า “ประชาชน” เป็นตัวประกันทางศีลธรรมครับ