พันธุกรรมท้องถิ่น หมายถึงพันธุกรรมของพืชหรือสัตว์ที่ปรากฏอยู่ในพื้นที่และสามารถปรับตัวได้เพื่อทำให้สามารถดำรงชีวิตรอดต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศและสภาพแวดล้อมได้ดีขึ้น ดังนั้น การเลือกใช้พันธุกรรมท้องถิ่นที่มีคุณค่าต่อระบบนิเวศภัยพิบัติ จะช่วยให้เกษตรกรและชุมชนในพื้นที่สามารถดำรงชีวิตรอดต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศได้ดียิ่งขึ้น โดยมีตัวอย่างพันธุกรรมท้องถิ่น เช่น
-
- พันธุ์ข้าวที่มีความต้านทานต่อการแล้งและน้ำท่วม
- พันธุ์สัตว์ที่มีความต้านทานต่อโรคและสภาพอากาศที่โหดร้ายรุนแรง
- พืชพันธุ์ที่มีความสามารถในการเจริญเติบโตได้ดีในสภาพดินที่มีความเป็นกรดและที่มีความเค็มขั้นสูง
การเลือกใช้พันธุกรรมท้องถิ่นจะช่วยลดความเสี่ยงของการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติและลดการเสื่อมสภาพของพื้นที่เพาะปลูกและที่ดินในระยะยาว รวมถึงช่วยเพิ่มความสามารถในการต้านทานและทำความเข้าใจกับภัยพิบัติ และการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศด้วย
สาเหตุการลดลงของพืชและสัตว์ที่เป็นพันธุกรรมท้องถิ่น ได้แก่
-
- การทำลายแหล่งที่อยู่ จากน้ำมือมนุษย์เพื่อการเติบโตของตนเอง
- การล่าที่เกินระดับที่เหมาะสมของมนุษย์ การบริโภคที่เกินความจำเป็นของมนุษย์
- การปนเปื้อนมลภาวะส่งผลให้มีการเจริญเติบโตลดลง
- การคุกคามโดยพันธ์ต่างถิ่น
- การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทำให้อาหาร การได้รับมลภาวะหรือได้รับอันตรายต่อการดำรงชีวิต เพิ่มสูงขึ้น
- การเสื่อมโทรมลงของคุณภาพดินที่เหมาะสมต่อการเพาะปลูก หรือการเจริญเติบโตตามธรรมชาติ
ข้อมูลอ้างอิง