ความตายบนถนนของคนไทยที่ใช้รถใช้ถนน เท่ากับเป็นสินค้าของรัฐที่ผลิตออกมาให้ประชาชนแบบไม่มีใบเสร็จ เพราะคุณที่อยู่บนท้องถนนไม่ต้องซื้อ คุณไม่ต้องเซ็นรับ
แต่คุณอาจได้รับไปแบบไม่รู้ตัว ลูกคุณอาจเป็นรายต่อไป เพราะ “คนออกแบบถนน” ไม่มีชื่อในข่าว เพราะ “คนอนุมัติแบบก่อสร้าง” ไม่เคยถูกฟ้อง เพราะ “คนที่รับงานตรวจรับ” ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ เพราะ คนที่บังคับใช้กฎหมาย ใช้กฎหมายเพื่อบริหารปากบริหารท้องมากกว่าสถาปนาความศักดิ์สิทธิ์ของกฎหมาย
- เพราะ หน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนน มีปัญญาแค่จัดพิธีกรรมตั้งเต็นท์ริมถนน นับสถิติอุบัติเหตุรายวันและรายงานอำพรางความล้มเหลว เท่ากับว่าเป็นได้แค่โรงงานผลิตภาพเพื่อสร้างผลงานปลอม
- พิธีกรรมรัฐไทยช่วงเทศกาล ได้ผลผลิตเป็นการเล่นละครฉากเดิม เปลี่ยนแค่ชื่อผู้แสดง แต่ไม่เคยเขียนบทใหม่