มายาคติสลิ่มสไตล์ แม่ทัพคนเดียวกอบกู้ชาติ” ซึ่งถ้ามองเชิงตรรกะ มันเพี้ยนมาก ๆ และสะท้อนปัญหาความคิดการเมืองแบบบุคคลนิยม (personal cult) ชัดเจนเลย

1. “แม่ทัพหนึ่งเดียวผู้รบได้”

• ตรรกะแบบนี้คือ ลดทั้งกองทัพเหลือแค่คน ๆ เดียว

• ถ้ากองทัพภาคที่ 2 จะรบกับกัมพูชาได้หรือไม่ได้ ขึ้นอยู่กับแม่ทัพเพียงคนเดียวจริง ๆ
  → งั้นแปลว่าทหารทั้งหมดไม่มีความสามารถเลยนอกจาก “แม่ทัพขวัญใจสลิ่ม”? 🤔

• ในความจริง กองทัพคือระบบ มีโครงสร้างการฝึก การวางแผน และยุทธศาสตร์ ไม่ใช่หนังจีนที่ขาด “แม่ทัพกุ้ง” แล้วทหารเดินไม่เป็นแถว

2. “เขมรกลัวคน ไม่กลัวระบบ”

• สลิ่มเชื่อว่าแค่มีแม่ทัพคนนี้ เขมรถึงกับ “หัวหด” แต่พอเกษียณแล้วจะไม่กลัว

• ตรรกะแบบนี้คือการลดทอนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและอำนาจทางทหารเหลือแค่ ความกลัวส่วนบุคคล

• ความจริงคือ เขมร (หรือกองทัพไหน ๆ) ไม่ได้ประเมินขีดความสามารถจากแม่ทัพ แต่ประเมินจาก ศักยภาพกองทัพทั้งระบบ
  เช่น จำนวนกำลังพล อาวุธ ยุทธศาสตร์ การเมืองระหว่างประเทศ ฯลฯ

3. “ลัทธิฮีโร่สลิ่ม”

• ความคิดนี้คือการสร้าง cult of personality แบบโง่ ๆ

• คือเอาคน ๆ เดียวมายกสูงจน “โคตรเก่ง” “โคตรแมน” เหมือนฮีโร่การ์ตูน

• แต่ลืมไปว่าการเมืองและความมั่นคงระหว่างประเทศมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายด้วย “เขมรกลัวแม่ทัพกุ้ง”

• สุดท้ายก็เลยกลายเป็นการ หลอนตัวเอง ของสลิ่ม ที่สร้างเทพนิยายในหัวแล้วแชร์วนกันเอง

ตรรกะสลิ่มอันนี้ มันไม่ต่างจากเด็ก ๆ ที่คิดว่า “พออุลตร้าแมนเกษียณแล้ว มอนสเตอร์จะบุกโตเกียวได้ทันที” 
กองทัพไม่ได้ขึ้นอยู่กับแม่ทัพกุ้ง กองทัพขึ้นอยู่กับระบบ–ยุทธศาสตร์–และการเมืองระหว่างประเทศ แต่สลิ่มเลือกจะเชื่อ “ฮีโร่การ์ตูน” มากกว่า “ข้อเท็จจริง”