เหตุการณ์น้ำท่วมภาคใต้ปลายปี 2568 เป็นเคสตัวอย่างที่คลาสสิกของ รัฐที่มีทุกอย่างบนกระดาษ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงในสนาม เป็นสภาวะที่นักรัฐศาสตร์เรียกว่ารัฐกลวง ที่มีเปลือก แต่ไร้เนื้อใน สัญญาณฝน 300 มิลลิเมตร ที่เขาคอหงส์ ภาพเรดาร์ที่เห็น “สันมวลฝนแดงฉาน” ระดับน้ำคลองที่ขึ้นเร็วผิดปกติ ภาคเอกชนรู้ โซเชียลรู้ ประชาชนจับสังเกตได้ แต่ศูนย์เตือนภัยของรัฐเงียบสนิท เมื่อระบบไม่ทำงาน ประชาชนต้อง “ลอยคอรอข้างตู้เย็น” โทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ กู้ภัยไปไม่ถึง ผู้ว่ายังไม่กล้าสั่งอพยพ สำนักงาน ปภ.จังหวัดดูสถานการณ์น้ำเหมือนชาวบ้านดูน้ำหลังบ้านตัวเอง นักรัฐศาสตร์เรียกอาการนี้ว่า รัฐไร้ความสามารถในการปฏิบัติ ระบบเตือนภัยล้มเหลว รัฐไม่สามารถปกป้องประชาชนได้ นี่คือสามเงื่อนไขของรัฐล้มเหลวในแบบฉบับ UNDP เลยทีเดียว