รัฐบาลหนูเลือกใช้ กลยุทธ์แบบอาชญากรเพื่อจัดการอาชญากร หรือพูดในทางวิชาการว่าเป็นการใช้ความรุนแรงสะท้อนกลับของรัฐ เป็นการการฟื้นคืนของความรุนแรงแบบพี่ใหญ่ในสังคมอำนาจนิยม เป็นการสะท้อนว่ารัฐที่เลือกใช้ “ลูกน้องโจรปราบโจร” สะท้อน ให้เห็นว่ารัฐมีความไม่มั่นใจในศักยภาพของระบบยุติธรรมของตนเอง เมื่อกลุ่มผู้มีอำนาจหรือทุนการเมืองกลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐซ้อนรัฐ การใช้ลูกน้องโจรปราบโจรจึงไม่ใช่เรื่องผิดระบบ แต่เป็น “กลไกในระบบ” ที่ออกแบบมาเพื่อรักษาอำนาจผ่านความไม่มั่นคง รัฐไม่ได้ต้องการความสงบอย่างยั่งยืน แต่ต้องการ “ความสงบที่มีคนเงียบลง เพราะมันสร้างความมั่นคงทางอำนาจมากกว่า “ความยุติธรรมที่ทุกคนเท่าเทียม” “โจรปราบโจร” จึงไม่ใช่เพียงกลยุทธ์ทางปฏิบัติการ แต่เป็น จิตวิทยาเชิงอำนาจของรัฐที่ไม่เชื่อในศักดิ์ศรีของตัวเอง
มันคือกระจกสะท้อนว่า รัฐไทยยังอยู่ในระยะที่ความดีถูกกำหนดโดยผู้มีอำนาจ ไม่ใช่โดยหลักกฎหมายหรือศีลธรรมสาธารณะ