วิทยาการสาธารณภัย By ดร.วัฒกานต์ ลาภสาร

“นับจากปีนี้เป็นต้นไป” “คนไทยจะได้อยู่กับสภาพอากาศ” “ที่ไม่รอมชอม” “ฝนตกสองสามชั่วโมง” “กลายเป็นมหากาพย์น้ำ” “รอการระบายทันที”   “ไม่ใช่เพราะฟ้าผิดฤดูกาล” “แต่เพราะแผนแม่บทการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ” “ของประเทศไทยยังติดฤดูกาล” “ของปี สองพันห้าร้อย”

“แผนแม่บทบริหารจัดการน้ำ”ิ “ที่สำนักงานทรัพยากรน้ำแห่งชาติ” “ปั้นขึ้นมาให้หน่วยงานของรัฐ” “ใช้เป็นกรอบการทำงานนั้น” “ดูเผินเผิน” “เหมือนจะรอบด้าน” “แต่หากซูมเข้าไปดูจริง” “กลับพบว่า มันไร้ร่องรอยของ” “การจัดการน้ำฝนในเมืองอย่างยั่งยืน” “ทั้งทั้งที่” “นี่คือเครื่องมือจำเป็นอันดับต้นต้น” “ของโลกยุค Climate Change” ที่ต้องการวิธีจัดการฝนที่ตก 100 มิลลิเมตรใน 1 ชั่วโมงโดยไม่ท่วมถึงหัวเข่า

“ในแผนแม่บททรัพยากรน้ำแห่งชาติ” “ไม่มีแม้แต่การระบุถึงแนวทาง” “การจัดการน้ำฝนในเมืองอย่างยั่งยืน” “ในเชิงกลยุทธ์”  “ไม่มีโครงสร้างกฎหมาย” “สนับสนุนให้เมืองต้องมีพื้นที่ซึมน้ำ”   “ไม่มีแผนเร่งรัดให้ท้องถิ่น” “เปลี่ยนภูมิทัศน์ให้รับฝนก่อนมันจะไหลท่วม”

“มีแต่โครงการใหญ่ใหญ่” “สไตล์ “อ่าง ฝาย คลอง ปูน” “ที่เข้าใจการจัดการน้ำแค่ในเชิงควบคุม” “ไม่ใช่การอยู่ร่วม” “นี่ไม่ใช่แค่การพลาดรายละเอียด” “แต่นี่คือการขาดจินตนาการเชิงระบบอย่างร้ายแรง”

Search

@msjo.net

Twitter

https://www.youtube.com/channel/UCWQvQCFFyHZtznjgmYvVbfw