ฮุนเซนไม่ใช่แค่ผู้นำกัมพูชาเก่า แต่เป็น รัฐบุรุษเงา ที่คุม เครือข่ายการเมือง–กองทัพ–ธุรกิจสีเทา แบบแน่นหนา

มีอิทธิพลเหนือระบบชายแดน ไทย–กัมพูชา ผ่าน คาสิโน เขตเศรษฐกิจพิเศษ การค้ามนุษย์ สแกมเมอร์

มีอิทธิพล “ประวัติศาสตร์” ในการสร้างวาทกรรมเขมร–ไทย เพื่อปลุกกระแสคลั่งชาติเมื่อจำเป็น

สามารถกดดันรัฐบาลไทยด้วย ประเด็นชายแดน–ด่าน–โครงการร่วม–ปราสาทพระวิหาร–ทรัพยากรธรรมชาติ

ฮุนเซนพูดเองได้ว่า “จะรอคุยกับรัฐบาลใหม่ของไทย” เป็น soft power ทางวาทกรรม ทำให้ฝ่ายค้านในไทยหยิบมาใช้กดดัน

การคาบเกี่ยวผลประโยชน์ การค้าชายแดน และการสร้างกระแส “เสียเขตแดน” เป็น เครื่องมือ leverage ที่ทำให้บางกลุ่มในไทยเอามาใช้ล้มรัฐบาลได้ง่าย
ถ้ากลไกตรวจสอบอิสระ เช่น สื่อ ศาล องค์กรอิสระ ถูกใช้เป็นเครื่องมือเล่นเกมอำนาจ ระบบประชาธิปไตยก็จะไม่ต่างจาก รัฐอุปถัมภ์ที่มีผู้คุมอยู่หลังฉาก

ทำไมอธิปไตยไทยอ่อนแอถึงขั้นให้คนนอกใช้ประเด็นชายแดน–ธุรกิจสีเทา–คดีคลิป มาล้มผู้นำที่ประชาชนเลือก?
นี่ไม่ใช่ปัญหาของฮุนเซนคนเดียว แต่คือวิกฤตของระบบตรวจสอบไทยที่ยอมให้นิติการเมืองแผลงฤทธิ์เมื่อถูกจูงด้วยผลประโยชน์และความกลัว”