“เขมรไม่ง้อไทย หันไปซบเวียดนาม… แต่รู้ไหม? ยิ่งซบเวียดนาม กัมพูชายิ่งกระเป๋าฉีก!”
การเปลี่ยนไปนำเข้าจากเวียดนาม (สินค้าอุปโภคบริโภค/วัสดุก่อสร้าง) ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เพราะต้นทุนโลจิสติกส์สูงกว่า และคุณภาพไม่ถูกจริตเท่าสินค้าไทย สินค้าเวียดนามเข้ามาแทนที่ในตลาดเกาะกงและพนมเปญแล้ว แต่ราคาพุ่งขึ้น 15-20% เพราะต้องใช้เวลาขนส่งนานกว่า
ฝันร้าย! นายทุนไทย มูลค่าการค้าชายแดนที่เคยสะพัด 1.4 หมื่นล้านบาทต่อเดือน หายวับไปกับตา สินค้าอย่างเครื่องดื่ม พลังงาน และปูนซีเมนต์ติดค้างอยู่ในโกดังมหาศาล
“กัมพูชาของแพงขึ้น… นายทุนไทยเจ๊งระนาว”
เมื่อการเมืองบังตา แต่เศรษฐกิจพังจริง ใครคือผู้ชนะที่แท้จริงในสมรภูมินี้?