เพิ่งเคยเห็นธนาธร ผู้นำจิตวิญญาณพรรคประชาชน ออกมาแถเทือกว่า ที่ดินเขากรโดงมีปัญหาที่การรถไฟแห่งประเทศไทย และชี้อีกว่า เพื่อไทยเป็นรัฐบาลมาตั้งนานไม่เห็นทำอะไร ความจริง: ปัญหา เขากระโดง ไม่ได้อยู่ที่ รฟท. อย่างเดียว แต่เกิดจาก กระบวนการออกโฉนดที่ดินโดยกรมที่ดิน ซึ่งขัดต่อกฎหมายและคำพิพากษาศาลที่ตัดสินไปแล้วบางส่วน การที่บอกว่า “รฟท.จัดการเองไม่ได้” คือการเบี่ยงประเด็น เพื่อไม่ให้สังคมไปโฟกัสที่ ฝ่ายการเมือง + ข้าราชการที่เพิกถอนช้า/บิดเบือนผลสอบ และผลการตัดสินพิพากษาของศาล

ไม่น่าเชื่อว่าธนาธรจะกล้าแถเทือก การใช้ “เพื่อไทย” เป็นเกราะกำบัง การชี้ว่า “เพื่อไทยก็เคยเป็นรัฐบาล ทำไมไม่แก้” เป็นตรรกะแบบ Whataboutism = ไม่ตอบว่า “ตอนนี้ พรรคภูมิใจไทย + กลไกกรมที่ดินทำอะไรอยู่” แต่หันไปโจมตีคู่แข่งเก่าแทน เหมือนการบอกว่า “ถ้าเขาไม่แก้ เราก็ไม่จำเป็นต้องแก้” เป็นการทำให้ปัญหาสำคัญระดับชาติกลายเป็นเกมการเมืองระหว่างพรรค การแถของธนาธรครั้งนี้สะท้อนความ ไร้เดียงสาทางการเมืองแบบเจตนา feigned naivety ที่ทำให้สังคมหลงเชื่อว่า “นี่คือเรื่องหน่วยงานรัฐจัดการกันเอง” ทั้งที่แท้จริงคือ เกมการเมืองที่มีผลประโยชน์มหาศาลซ่อนอยู่ และพรรคที่อ้างว่าจะปฏิรูป กลับทำตัวเหมือน “ตัวประกอบให้ขบวนการยื้อคดี” สะท้อนว่าปัญหาที่ดินหลายพันไร่ของแม่อาจจะมีปัญหาจริง เสี่ยงที่คนแก่จะเข้าไปนอนในคุก