ทฤษฎีสังคมว่าด้วยภัยพิบัติ (Social Theory of Disasters) เป็นทฤษฎีที่มีต้นกำเนิดมาจากการศึกษาเกี่ยวกับการเกิดภัยพิบัติและการจัดการภัยพิบัติในช่วงทศวรรษที่ 20 โดยมุ่งเน้นการศึกษาผลกระทบทางสังคมที่เกิดขึ้นจากภัยพิบัติ และความแตกต่างในการเผชิญหน้ากับภัยพิบัติของกลุ่มต่าง ๆ ในสังคม

ตามทฤษฎีนี้ ภัยพิบัติไม่ได้เกิดขึ้นจากปัจจัยธรรมชาติเพียงอย่างเดียว แต่เป็นผลมาจากความสัมพันธ์ทางสังคมที่ซับซ้อน รวมถึงปัจจัยทางเศรษฐกิจ การเมือง สังคม วัฒนธรรม และอื่น ๆ ที่มีผลต่อการเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ ดังนั้น การจัดการภัยพิบัติควรคำนึงถึงสังคมในทุกขั้นตอน เพื่อให้การเผชิญหน้ากับภัยพิบัติเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ และสามารถลดความเสี่ยงและความเสียหายได้อย่างมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในบริบทที่กำหนดมาในสังคมนั้น ๆ

ทฤษฎีสังคมว่าด้วยภัยพิบัติ (Social Theory of Disasters) จำแนกกลุ่มได้ 3 กลุ่ม ดังนี้

1.แนววิศวกรรมสังคม

2.แนวการระดมทางการเมือง

3.แนวการเข้าถึงและการทำความเข้าใจผ่านมิติสังคม