สภาพสังคมของผู้ประสบภัยพิบัติมักจะอยู่ภายใต้ทฤษฎีชนชั้นนำ ที่ประชาชนไม่มีน้ำยาอะไรสามารถควบคุมการดำเนินการของรัฐราชการได้ ยอมรับการบริหารจัดการที่ไร้ประสิทธิภาพ ไม่เป็นไปตามมาตรฐานสากล ประชาชนยอมเป็นผู้ตามที่ดี เชื่อฟังน้อมรับการสื่อสาร คำแนะนำ หรือแม้กระทั่งการอบรมสั่งสอนของชนชั้นนำ ที่บริหารรัฐราชการปรสิต
ด้วยประเทศไทยเป็นประเทศที่ระเบียบกฎหมายสามารถตีความใช้เพื่อผลประโยชน์ของปัจเจกบุคคล หรือกลุ่มบุคคลได้ ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงสภาพสังคมของผู้ประสบภัยให้ดีขึ้นได้ จะต้องมีการสถาปนากลุ่มกดดัน (pressure groups) ขึ้น เพื่อมีส่วนร่วมในกระบวนการการตัดสินใจของรัฐบาล หรือหน่วยงานอื่นๆ ที่มีอิทธิพลในการบริหารจัดการภัยพิบัติ โดยโครงสร้างของกลุ่มกดดันจะต้องมีประเด็นเหล่านี้
- ต้องรวมตัวกันให้เป็นรูปแบบ เช่น องค์กรภาคเอกชน สมาคมอาชีพ สหภาพแรงงาน องค์กรสิ่งแวดล้อม หรือองค์กรที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวในสังคม
- ต้องมีการกำหนดวัตถุประสงค์ โครงสร้าง และกฎหมายภายในองค์กร เพื่อส่งเสริมพัฒนาและให้กลุ่มมีอิทธิพลที่แข็งแกร่ง
- ต้องมีเวทีที่เปิดโอกาสในการแสดงความคิดเห็นต่ออำนาจที่เกี่ยวข้องในการจัดการภัยพิบัติ
- ต้องมีการสื่อสารเพื่อสร้างความต้านทาน หรือการได้รับการสนับสนุนต่อกิจกรรม เพื่อลดผลกระทบต่อกลุ่มกดดันในด้านต่างๆ