ในยามวิกฤต การช่วยเหลือซึ่งกันและกันอย่างเร่งด่วนภายใน ๒๐ นาที จะเป็นคนที่อยู่ในบริเวณที่เกิดเหตุ ดังนั้น ถ้าจะให้การช่วยเหลือระหว่างกันเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ จะต้องร่วมกัน ดำเนินการ ดังนี้

๑. ปฏิรูปทักษะการดำเนินชีวิต ให้เป็นวิถีชีวิตที่ปลอดภัย เช่น การรู้จักประยุกต์สิ่งต่างๆรอบตัวให้เป็นประโยชน์ ทักษะการช่วยเหลือตนเองให้รอดตาย

๒. สร้างเครือข่ายความร่วมมือให้มีขึ้นในชุมชน เพื่อควบคุม กำกับ ปรับทิศทางของชุมชนให้เป็นไปในหลักการที่ดี เช่น เศรษฐกิจพอเพียง  ความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อม  ความมั่นคงในชีวิต

๓. พัฒนาเครือข่ายที่เกิดขึ้นให้เข้าสู่ระบบ ๒ ระบบ คือ

๓.๑ ระบบการช่วยเหลือทางสังคม รูปแบบต่างๆ ตามบริบทของชุมชน เช่น การจัดตั้งศูนย์พักพิง  การฟื้นฟูบูรณะ การช่วยเหลือที่เป็นเงิน

๓.๒ ระบบการบริหารจัดการเชิงรุก รูปแบบต่างๆ ตามบริบทของชุมชน เช่น

-ระบบข้อมูล(แผนที่เดินชุมชน ผังเครือญาติ ผังหน่วยงานสนับสนุนช่วยเหลือ เป็นต้น)

-ระบบข้อมูลการเฝ้าระวัง ตรวจสอบ

-ระบบการติดต่อสื่อสาร

-ระบบการจัดหา จัดสร้างเครื่องมือ อุปกรณ์ สิ่งก่อสร้าง

-ระบบการพัฒนาคนในชุมชน