การใช้รถใช้ถนนเป็นผลผลิตของยุคสมัย ที่ถูกกำหนดด้วยเงื่อนไขทางสังคมและประวัติศาสตร์ มีการกำหนดความสัมพันธ์

มีกระบวนการขัดเกลาทางสังคม มีการแสดงออกพฤติกรรมที่หลากหลาย และมีปฏิกิริยาตอบสนอง ๒ ลักษณะ คือ

1.ทางกายภาพ เช่น พฤติกรรมการผักผ่อน การรักษาสุขภาพ การทำร้ายกันทางอ้อม

2.ทางจิตใจ เช่น แสดงการทำความดี ความมีน้ำใจ โอบอ้อมอารี  เอื้อเฟื้อต่อผู้ร่วมใช้รถใชถนน

กรอบแนวคิดสำหรับการพิจารณาการใช้รถใช้ถนนในยุคหลังสมัยใหม่

1.กรอบแนวคิดญาณวิทยา ได้แก่ เป็นกลาง(ภววิสัย)/อัตวิสัย  มีอคติ/ปราศจากอคติ  มีอำนาจ/ไร้อำนาจ

ความเป็นหญิง/ความเป็นชาย เป็นต้น

2.กรอบแนวคิดภาวะวิทยา ได้แก่ ความเป็นมนุษย์ ความเป็นฆาตกร  ความเป็นคนดี ความเป็นคนมีระเบียบวินัย

ความมีจริยธรรม เป็นต้น

3.กรอบแนวคิดมนุษยศาสตร์ ได้แก่ การสื่อสาร นวัตกรรมใหม่ รูปแบบกิจกรรม รูปแบบการนันทนาการ

4.กรอบแนวคิดโครงสร้างอำนาจหน้าที่ ได้แก่ ระเบียบกฏหมาย มาตรการทางสังคม กลไกการควบคุม เป็นต้น

ดังนั้น จะเห็นองค์ประกอบมากมายในการปฏิบัติการทางสังคมบนท้องถนนของคนในสังคม สะท้อนให้คิดได้ว่า

การแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนน จะต้องอาศัยการเปลี่ยนแปลงร่วมกันอย่างเป็นระบบ ภายใต้กรอบปฏิบัติการทางสังคม

ที่สร้างความปลอดภัยให้กับทุกคน สร้างความเป็นธรรมให้แก่สังคม