แม้ในพุทธกาลเอง พระพุทธเจ้าก็ทรงบัญญัติวินัย “เพิ่มเติม” ตามสถานการณ์ (เรียกว่า อนุวิวัฏฏวินัย) เช่น มีเหตุการณ์ใหม่เกิดขึ้น พระทำไม่เหมาะสม พระองค์ก็เพิ่มข้อวินัยใหม่ขึ้นมาเสมอ ฉะนั้น การอ้างว่า “มีแค่ 227 ข้อก็พอแล้ว” เท่ากับปิดตาไม่ยอมรับว่า แม้แต่พระพุทธเจ้าเองก็ยังต้อง ‘เสริมกติกา’ ตามความจำเป็น

การออกมาเรียกร้องให้ชาวพุทธทำลายแนวทางของพระพุทธเจ้า ทั้งที่พระพุทธเจ้าทรงสอนด้วยหลัก “เหตุ-ปัจจัย” และปรับตามสถานการณ์ ใช้พระวินัยเป็นข้ออ้างปิดกั้นกฎระเบียบที่ช่วยทำให้พระศาสนายังทันสังคมปัจจุบัน และสุดท้าย มันคือการ “กลัวการตรวจสอบ” มากกว่ากลัวจะผิดพระวินัยจริงๆ