ความล้มเหลวด้านการจัดการความเสี่ยงภัยพิบัติ มีพื้นฐานจากความเชื่อที่ขัดขวางการดำเนินงานเพื่อกระจายความเสี่ยงหรือความพยายามลดความเสี่ยง ซึ่งทำให้ยากที่จะเอาชนะแรงกระตุ้นตามความเชื่อผิดๆๆ เหล่้านั้นได้  ซึ่งพอจะสรุป/อธิบายถึงความเชื่อผิดๆ จำนวน 4 ความเชื่อ ดังนี้

1.ความเชื่อที่ 1 ความเสี่ยงทุกประเภทเกิดขึ้นแบบสุ่ม

เนื่องด้วยแต่ละภาคส่วนมีจุดยืนเกี่ยวกับความเสี่ยงที่แตกต่างกัน จึงทำให้เราไม่มีความรู้ความเข้าใจในความเสี่ยงอย่างชัดเจนเพียงพอที่จัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ

2.ความเชื่อที่ 2 ความเสี่ยงไม่สามารถเอาชนะอย่างเด็ดขาดได้

หากเราใช้ระบบคะแนนวัดความฉลาดรู้ในความเสี่ยง (Risk IQ) เราจะสามารถประเมินได้ดีและจัดการความเสี่ยงนั้นให้ประสบผลสำเร็จได้

3.ความเชื่อที่ 3 ความเสี่ยงพัฒนาไปอย่างไม่มีแบบแผน

ความเสี่ยงนั้นสามารถดำเนินการให้มีแบบแผนเสมือนหนึ่งเป็นนวัตกรรม เป็นงานอดิเรก เป็นโครงการ เป็นการประกอบธุรกิจ เป็นงานบริการ เป็นกิจกรรมหลังเลิกเรียน ซึ่งล้วนมีวงจรชีวิตอยู่ทั้งสิ้น

ขั้นที่หนึ่งของวงจรชีวิตความเสี่ยงภัยพิบัติ

การดำเนินงานเสริมสร้างความฉลาดรู้ในความเสี่ยงหลักๆ หรือในลำดับต้นๆ  ก่อนเพราะจะสามารถยกระดับข้อมูลความรู้เรื่องความเสี่ยงภัยพิบัติได้อย่างกว้างขวาง  ทำให้ความเสี่ยงแต่ละภัยที่เหลืออยู่ได้กระจายความเสี่ยงลงไปจากการดำเนินการกับภัยหลักๆ

ขั้นที่สองของวงจรชีวิตความเสี่ยงภัยพิบัติ

กระจายความรู้ ทักษะความเชี่ยวชาญจากพื้นที่หนึ่งสู่พื้นที่หนึ่ง หรือให้มีการแลกเปลี่ยนกันอย่างสมำ่เสมอ (ไม่จำเป็นต้องมานั่งโต๊ะแลกเปลี่ยนกัน ใช้วิธีการอื่นๆที่ดูอำนวยและมีประสิทธิผล)

ขั้นที่สามของวงจรชีวิตความเสี่ยงภัยพิบัติ

การรักษาระดับการดำเนินงานและพัฒนาสมรรถนะหลักอย่างต่อเนื่อง

4.ความเชื่อที่ 4 ผลลัพธ์ที่ได้ไม่คุ้มค่ากับการดำเนินการลดความเสี่ยงหรือกระจ่ายความเสี่ยง

เนื่องจากที่ผ่านมา เราจัดการกับความเสี่ยงภัยพิบัติโโยที่ไม่มีการดำเนินการแบบเครือข่ายมืออาชีพ  ดำเนินการเพียงเครือข่ายผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม  เครือข่ายแต่ละภาคส่วนไม่ไวต่อการเปลี่ยนแปลงและไม่มีการส่งผ่านความไวเหล่านั้นในเครือข่าย ไม่มีการใช้เครื่องมือ “ความเสี่ยง-บทบาท” (Risk-Role Matrix)ื ซึี่งแสดงภาพรวมของทุกบทบาทที่จะต้องดำเนินการกระจายความเสี่ยงหรือลดความเสี่ยง

 

——————————–5555555555555—————————————