เป็นที่คลายความสงสัยอีกประเด็นหนึ่ง ที่พรรคประชาชนทำไมสนับสนุนพรรคภูมิใจไทยจัดตั้งรัฐบาล ก็ต่อเมื่อเห็นสภาผ่านร่าง พรบ.นิรโทษกรรมผู้บุกรุกยึดครองที่ดินของรัฐ ผู้ที่อยู่แวดวงการเมือง ดำเนินกลยุทธ์บุกรุกก่อน แล้วใช้อำนาจผลักดันกลไกทางการเมืองให้รัฐยอมในภายหลัง “การนิรโทษกรรม” หรือ “การยอมทีหลัง” ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องความเมตตา แต่มักใช้เป็น เครื่องมือผูกขาดทางอำนาจรัฐ และสร้างหนี้บุญคุณทางการเมืองระยะยาว การยอมทีหลังคือการผูกพันทางการเมืองระยะยาว กลุ่มผู้บุกรุกจะกลายเป็นมวลชนที่รู้สึกว่า “เป็นหนี้บุญคุณทางนโยบาย” มันคือระบบอุปถัมภ์ที่เปลี่ยนทรัพยากรของชาติให้กลายเป็นเครื่องต่อรองทางอำนาจ การนิรโทษกรรมคนที่ละเมิดกฎหมายป่าไม้ คือการทำลายหลัก “ความเสมอภาคภายใต้กฎหมาย” ด้วยมือของผู้ตรากฎหมายเอง
ในเชิงศีลธรรมรัฐ มันคือการยอมให้ “ผลประโยชน์เฉพาะกลุ่ม” มีอำนาจเหนือ “ผลประโยชน์ส่วนรวมของสิ่งแวดล้อม” มันสะท้อนว่า รัฐไทย ไม่ยึดหลักความยุติธรรมเชิงโครงสร้าง แต่ยึดหลัก “ประนีประนอมกับอำนาจทุน” มากกว่า