ปรากฏการณ์ที่ “เงินเทา” มีมูลค่ามหาศาล แต่ “เศรษฐกิจรากหญ้า” ยังคงฝืดเคืองนั้น เศรษฐกิจฐานรากของไทยฝืดเคืองจากปัจจัยหลักที่เงินเทาไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา และบางครั้งยังซ้ำเติมปัญหาให้รุนแรงขึ้น: หนี้ครัวเรือนสูง คนไทยส่วนใหญ่แบกรับภาระหนี้สูงมาก ทำให้มี กำลังซื้อหดหาย ไปกับการผ่อนชำระหนี้ ทั้งหนี้ในระบบและหนี้นอกระบบ เมื่อกำลังซื้อหลักของประเทศอ่อนแอลง การทำมาค้าขายในระดับรากหญ้าจึงซบเซาลงทันที ความเหลื่อมล้ำด้านโอกาส การผูกขาด: ธุรกิจขนาดใหญ่มีการผูกขาดมากขึ้น ทำให้ธุรกิจขนาดเล็กและกลาง ซึ่งเป็นกลไกหลักของเศรษฐกิจรากหญ้า ต้องแข่งขันยากขึ้น และเข้าถึงแหล่งทุนได้ลำบาก การเข้าถึงทุน: คนรวยและบริษัทใหญ่เข้าถึงเงินทุนได้ง่ายกว่า ในขณะที่คนรากหญ้าต้องพึ่งพาหนี้นอกระบบที่มีดอกเบี้ยสูง ซึ่งยิ่งเพิ่มความเหลื่อมล้ำ การคอร์รัปชัน เงินเทาจำนวนมหาศาลมักถูกใช้เป็น เครื่องมือในการคอร์รัปชัน โดยการติดสินบนเจ้าหน้าที่รัฐและผู้มีอำนาจ ซึ่งเป็นการบิดเบือนกฎหมายและกลไกตลาด ทำลายความเชื่อมั่น และขัดขวางการเติบโตของธุรกิจที่สุจริต