ไอ้กุ้งกรอบสลิ่มชอบ ได้ออกมาโวว่า “ถ้าเปิดเผยชื่อคนสั่งหยุดยิง คนที่ถูกเอ่ยชื่อจะมีความผิดถึงขั้นโทษประหารชีวิต” นั้น ไม่ถูกต้องอย่างชัดเจนทั้งในทางกฎหมายและหลักการใช้กำลังทหารของรัฐ และสะท้อน “ความเข้าใจผิดเชิงโครงสร้าง” อย่างน้อย 3 ชั้น — ทั้งด้านกฎหมายอาญา, กฎหมายความมั่นคง, และหลักสั่งการทางทหาร เพราะไม่มี “ความผิดฐานสั่งหยุดยิง” ในกฎหมายไทย ใน ประมวลกฎหมายอาญา และ กฎหมายว่าด้วยวินัยทหาร ไม่มีบทบัญญัติใดระบุว่า “การสั่งหยุดยิง” หรือ “การยุติการรบ” เป็นความผิดร้ายแรง ตรงกันข้าม — การสั่งหยุดยิงถือเป็น อำนาจทางยุทธการ ซึ่งผู้บังคับบัญชาสามารถใช้ได้หากเห็นว่า การปะทะไม่เป็นประโยชน์ต่อภารกิจ, เสี่ยงต่อชีวิตพลเรือน, หรือ เกิดภาวะที่อาจละเมิดข้อตกลงระหว่างประเทศ ดังนั้นการสั่ง “หยุดยิง” โดยชอบด้วยอำนาจ ไม่ใช่การทรยศชาติ, ไม่เข้าข่าย มาตรา 113 ฐานกบฏ หรือ มาตรา 114 ฐานทรยศต่อราชอาณาจักร แต่อย่างใด การสั่ง “หยุดยิง” โดยเป็นคำสั่งจากกองบัญชาการสูงสุด หรือจากฝ่ายรัฐบาล ไม่อาจตีความได้ว่าเป็นการ“ช่วยศัตรู” เว้นแต่จะมีหลักฐานว่า “ตั้งใจทำให้กองทัพไทยพ่ายแพ้” หรือ “ส่งข้อมูลให้ข้าศึก” — ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับเหตุการณ์ปะทะไทยกัมพูชาโดยสิ้นเชิง เพราะสั่งให้ถอยห่างออกจากแนวปะทะเพราะกลัวจะโดนลูกหลงจากเอฟ 16 พุ้นเด้อ ผมละเบีอเบื่อ ไอ้พวกกองบัญชาการสูงสุด หรือฝ่ายรัฐบาล มันน่าจะให้เอฟ 16 พลาดทำระเบิดหล่นใส่กาสิโนที่ตั้งอยู่พื้นที่ที่ยังไม่ได้ปักปันเขตแดน สักลูกสองลูก รับรองพ่องไอ้กุ้งกรอบได้เป็นลม ล้มพับคากองเงินกองทองแน่