ชาตินิยมทำหน้าที่เป็น “ทางลัดสู่หัวใจ” ที่ช่วยให้ประชาชนมองข้ามข้อบกพร่องอื่นๆ ของรัฐบาล และ “เต็มใจ”เลือกกลับมาเป็นรัฐบาลอีกครั้ง เพราะชาตินิยมสามารถเปลี่ยน “นักการเมือง” ให้เป็น “วีรบุรุษ”ได้ อนุทินจะเปลี่ยนจากนักธุรกิจการเมือง กลายเป็น “ผู้นำภาวะสงคราม” ความ “เต็มใจ” ของประชาชนเกิดจากความรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เลือกข้างคนที่ “กล้าสู้เพื่อชาติ” แม้ว่าในความเป็นจริงกระเป๋าตังค์ของเขาจะแฟบลงเพราะค่าครองชีพและงบสงครามก็ตาม

ในการเลือกตั้งที่กำลังจะมาถึง รัฐบาลอนุทิน อาจใช้ชาตินิยมเป็นเครื่องมือในการสร้าง “นิยามความดี” ใหม่ว่า
ใครที่เลือกฝ่ายตรงข้ามที่เน้นเรื่องสิทธิมนุษยชนหรือการเจรจาทางการทูต จะมีวาทกรรมตราหน้าว่า “ไม่รักชาติ” หรือ “อ่อนแอ”

ชาตินิยมทำหน้าที่ “กลบ” ความล้มเหลว
รัฐบาลอนุทินสามารถใช้ชาตินิยมเป็น “ยาชา” กลบความเจ็บปวดของประชาชนจากภัยพิบัติน้ำท่วมได้
ประชาชน “เต็มใจ” ที่จะให้โอกาสรัฐบาลนี้ไปต่อ เพราะเชื่อว่าภารกิจเพื่อชาติยังไม่เสร็จสิ้น

แต่สิ่งที่น่ากลัว ก็คือ ประวัติศาสตร์การเมืองโลกสอนเราว่า ชาตินิยมจะช่วยให้ชนะเลือกตั้งได้ “เฉพาะในวันที่ความกลัวยังทำงานอยู่” เท่านั้น