ความไม่พอใจต่อความไม่เท่าเทียมกัน หมายถึง ความรู้สึกไม่พอใจหรือไม่มีความสุขที่ผู้คนอาจประสบเมื่อพวกเขารับรู้ว่ามีช่องว่างที่สำคัญระหว่างกลุ่มบุคคลต่างๆ ในแง่ของความมั่งคั่ง รายได้ หรือสถานะทางสังคม

การรับรู้จนเกิดความไม่พอใจ จะมาจากการรู้สึกว่าตนถูกกีดกันอย่างไม่เป็นธรรมจากโอกาส ทรัพยากร หรือผลประโยชน์ทางสังคมที่ผู้อื่นเข้าถึงได้ หรือเมื่อรู้สึกว่าการทำงานหนักและการช่วยเหลือของตนไม่ได้รับการตอบแทนอย่างเพียงพอ

ในบางกรณี ความไม่พอใจต่อความไม่เท่าเทียมกันอาจนำไปสู่ความไม่สงบทางสังคมและการเมือง เนื่องจากผู้คนต้องการความเท่าเทียมมากขึ้นและการกระจายทรัพยากรและโอกาสที่เป็นธรรมมากขึ้น สิ่งนี้สามารถแสดงออกในการประท้วง การเดินขบวน หรือการเคลื่อนไหวในรูปแบบอื่นๆ เพื่อพยายามเรียกร้องให้รัฐบาลและสถาบันต่างๆ รับผิดชอบในการแก้ไขปัญหาความไม่เท่าเทียมกันและความอยุติธรรมทางสังคม

อย่างไรก็ตาม ความไม่พอใจต่อความไม่เท่าเทียมสามารถเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกได้ เนื่องจากสามารถกระตุ้นให้บุคคลและองค์กรทำงานเพื่อสร้างสังคมที่เท่าเทียมและยุติธรรมมากขึ้น สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับความพยายามเพิ่มการเข้าถึงการศึกษา การดูแลสุขภาพ และบริการทางสังคมอื่น ๆ ตลอดจนนโยบายและโครงการที่มุ่งลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้และความมั่งคั่ง และส่งเสริมการเคลื่อนไหวทางสังคมที่มากขึ้น

จากที่กล่าวมา เมื่อเกิดสาธารณภัยขึ้น ก็จะพบว่าเกิดความไม่พอใจของผู้ประสบภัยตามมาด้วย  แต่ส่วนใหญ่แล้วความไม่พอใจนั้นไม่ได้เกิดจากความไม่เท่าเทียมทางสังคมที่จะสามารถเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกได้  ยกตัวอย่างเช่น จะพบว่ามีความไม่พอใจจากการที่ตนได้รับการแจกจ่ายสิ่งของ หรือได้รับเงินช่วยเหลือไม่เป็นตามที่คาดหวัง หรือน้อยกว่าคนอื่นเท่านั้น  ไม่ได้เกิดจากการมองเห็นว่าถิ่นที่อยู่หนือพื้นที่ชุมชนตนเองไม่ได้รับการดูแลแก้ไขปัญหาระยะยาวแต่อย่างใด

ถ้าจะให้เกิดสังคมนิรภัยขึ้น ก็จำเป็นต้องพัฒนาให้ประชาชนมองเห็นความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมในหลายๆ มิติ   แทนที่การจ้องมองแต่ความไม่เท่าเทียมกันทางปัจเจกบุคคล