วิทยาการสาธารณภัย By ดร.วัฒกานต์ ลาภสาร

ข้อจำกัดทางสังคมที่ทำให้การจัดการสาธารณภัยไม่มีประสิทธิภาพ

จากการศึกษาของผม กับประชากรในพื้นที่จังหวัดนครพนม ในระหว่างมกราคม 2559 ถึงเดือนมิถุนายน 2559 ในประเด็นหัวข้อการศึกษา “ข้อจำกัดทางสังคมที่ทำให้การจัดการสาธารณภัยไม่มีประสิทธิภาพ”  พบว่าคัวแปรอิสระที่สามารถทำนายตัวแปรตาม (ข้อจำกัดทางสังคมที่ทำให้การจัดการสาธารณภัยไม่มีประสิทธิภาพ)ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  มี 3 ตัวแปร  คือ

1.โครงสร้างทางเศรษฐกิจอ่อนแอ

2.IQ เฉลี่ยของคนไทยต่ำลง

3.ขาดทักษะการเป็นพลเมือง

ตารางผลการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบ Stepwise ในการพยากรณ์

ตัวแปรอิสระ

b

Beta

t-value

p-value

โครงสร้างทางเศรษฐกิจอ่อนแอ

.359

.517

6.799

<0.001

IQ เฉลี่ยของคนไทยต่ำลง

3.045

.342

5.234

<0.001

ขาดทักษะการเป็นพลเมือง

.095

0.214

2.687

<0.001

Constant

-10.857

 

-2.417

0.014

R=  0.633           R2=0.400          F=25.576     p-value <0.001

การศึกษาปัจจัยที่สามารถร่วมกันทำนายข้อจำกัดทางสังคมที่ทำให้การจัดการสาธารณภัยไม่มีประสิทธิภาพ พบว่ามีตัวแปร ที่ร่วมกันทำนายข้อจำกัดทางสังคมที่ทำให้การจัดการสาธารณภัยไม่มีประสิทธิภาพได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p value < 0.001) ซึ่งตัวแปรทั้งสามสามารถอธิบายการผันแปรข้อจำกัดทางสังคมได้ร้อยละ 40.0 (R2= 0.400)

สามารถเขียนสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบได้ดังต่อไปนี้

(ข้อจำกัดทางสังคม) = -10.903 + 0.360 (โครงสร้างทางเศรษฐกิจอ่อนแอ) + 3.089 (IQ เฉลี่ยของคนไทยต่ำลง) + .091(ขาดทักษะการเป็นพลเมือง)

เขียนสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐานได้ดังต่อไปนี้

Zข้อจำกัดทางสังคม = 0.515 (Zโครงสร้างทางเศรษฐกิจอ่อนแอ) + 0.379 (Z IQ เฉลี่ยของคนไทยต่ำลง) + 0.203 (Zขาดทักษะการเป็นพลเมือง)


—————ปปปปปปป—————

Proudly powered by WordPress