ครอบครัวไทยมีความหวาดกลัวต่อประเภทพืบัติภีย จากการสำรวจประชาชนที่อยู่อาศัยในเขตเมืองและนอกเมืองทั่วประเทศด้วยแบบสอบถาม โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนทั่วไปที่มีอายุมากกว่า 18 ปี ขึ้นไป สุ่มเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบโควต้า ตามเขตพื้นที่ศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเขต กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย จำนวน 18 เขตทั่วประเทศ รวมกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 3,600 ราย การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณา ผลการศึกษาตามตารางต่อไปนี้
ตารางแสดงระดับความคิดเห็นต่อความหวาดกลัวภัยพิบัติของประชาชน
|
|
ประเภทภัย |
ค่าเฉลี่ย |
ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน |
ร้อยละ |
|
1 |
อัคคีภัย |
4.93 |
1.77 |
49.38 |
|
2 |
อุบัติเหตุทางถนน |
4.89 |
1.75 |
48.42 |
|
3 |
อุทกภัย |
4.78 |
1.91 |
38.56 |
|
4 |
ภัยสารเคมีวัตถุอันตราย |
4.65 |
1.89 |
46.84 |
|
5 |
วาตภัย |
4.14 |
2.06 |
43.89 |
|
6 |
แผ่นดินไหวและอาคารถล่ม |
4.08 |
1.78 |
30.57 |
|
7 |
โรคระบาด |
3.88 |
1.63 |
38.24 |
|
8 |
ภัยแล้ง |
3.76 |
1.85 |
37.85 |
|
9 |
ภัยจากเทคโนโลยี |
3.68 |
1.95 |
36.84 |
|
10 |
วินาศกรรม |
2.97 |
1.63 |
30.45 |
|
11 |
สึนามิ |
2.04 |
1.71 |
18.25 |
|
12 |
อื่นๆ |
1.84 |
1.67 |
9.75 |
อภิปรายและสรุปผล
1. ภัยแล้งประชาชนไม่ค่อยหวาดกลัวมากนัก ซึ่งข้อเท็จจริงทางเศรษฐกิจนั้น ส่งผลกระทบต่อประชาชนในพื้นที่ประสบภัยแล้งถ้วนทุกคน ด้วยสภาวะโลกร้อนที่จะทวีความรุนแรงในอนาคต เป็นข้อกังวลว่าประชาชนยังขาดจิตสำนึกขาดความตระหนักในการเผชิญสถานการณ์ภัยแล้งที่รุนแรงในอนาคต
2.อุบัติเหตุทางถนน ประชาชนส่วนใหญ่รับรู้และหวาดกลัว แสดงให้เห็นพลังมหาศาล ผู้ที่ต้องการมีส่วนร่วมในการขจัดความหวาดกลัว ดังนั้นภาครัฐ ไม่ควรจะไปวิ่งตามผู้อาจจะผิดพลาดบนท้องถนนมากนัก ใช้ผู้คนส่วนใหญ่ในสังคมตีกรอบพฤติกรรมของผู้ที่อาจจะผิดพลาดบนท้องถนน จะทำให้บรรลุเป้าหมายลดจำนวนความสูญเสียลงได้
3.อุทกภัย ประชาชนส่วนใหญ่รับรู้ตระหนักหวาดกลัว การป้องกันในระยะสั้นๆ 20-30 ปี ภาครัฐจำต้องตัดสินใจดำเนินโครงสร้างขนาดใหญ่รองรับมวลนำ้ที่ไม่เคยปรากฎในแผ่นดินไทยในรอบ 100 ปี