ทำไมเรายังเสี่ยงต่อภัยพิบัติอยู่ ทั้งที่เราใช้เงินภาษีในแต่ละปี 6 พัน – 7 พันล้านบาทต่อปีในการดำเนินงานภารกิจเเฉพาะซะด้วย  จากการศึกษาภารกิจของภาครัฐที่ดำเนินการลดความเสี่ยงภัยพิบัติตามความคิดเห็นของนักศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม และมหาวิทยาลัยราชภัฎนครราชสีมา จำนวน 400 คน พบว่า การดำเนินงานที่ต้องการให้ภาครัฐให้ความสำคัญมากขึ้น 4 ลำดับแรกได้แก่

1. การผสมผสานภารกิจ

โดยส่วนใหญ่มองว่าต่างคนต่างทำ ต่างคนต่างกำหนดกิจกรรมแผนงานโครงการในพื้นที่เดียวกันทั้งพื้นที่กายภาพและพื้นที่ทางสังคมที่ขาดการเชื่อมโยง

2. การบังคับใช้กฎหมายที่เที่ยงธรรม

ส่วนใหญ่มองว่าการบังคับใช้กฎหมายอย่างเหลื่อมล้ำ ทำให้เกิดการทำลายคุณภาพน้ำ คุณภาพอากาศ  ทำลายป่าไม้ แม่น้ำลำธาร ทรัพยากรธรรมชาตินานาชนิดอย่างมหาศาล ไม่ทันต่อการฟื้นตัวเองของธรรมชาติ

3. ขาดการดำเนินงานที่ต่อเนื่อง

ส่วนใหญ่เห็นว่าเป็นเพียงการอบรม การประชุมเชิงปฏิบัติการเป็นส่วนใหญ่

4. ขาดการทำงานเชิงรุก

ส่วนใหญ่เห็นว่าไม่ยอมลุกจากวัฒนธรรมการทำงานที่ห่วยแตก รูปแบบการดำเนินงานที่ไร้ประสิทธิภาพ (ตามความคิดเห็นผู้เขียนเห็นว่า ทำอยู่ก็เจริญก้าวหน้าอย่างดี ถ้าขืนเปลี่ยนไปก็เหลวเป็นขี้ หรือไม่รู้จะเปลี่ยนไปยังไงดี)

ตารางแสดงผลการศึกษาความแตกต่างสภาพที่ต้องการกับสภาพที่เป็นอยู่จริง

	ค่าเฉลี่ยสภาพที่ต้องการเห็น	ค่าเฉลี่ยสภาพที่เป็นอยู่จริง	ความแตกต่าง
การระงับสถานการณ์ฉุกเฉิน	8.8	7.2	1.6
การใช้ชุมชนเป็นฐาน	5.3	7.6	-2.3
ความต่อเนื่องยั่งยืนของภารกิจ	6.5	3.6	2.9
การผสมผสานในภารกิจ	9.5	3.3	6.2
การทำงานเชิงรุก	8.9	6.2	2.7
มีแนวทางปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม	9.6	7.5	2.1
การบังคับใช้กฎหมายที่เที่ยงธรรม	8.6	5.3	3.3

ค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อถือได้ของมาตรวัด = 0.54

—————–////////////——————