ประเทศไทยแม้จะมีการบริหารจัดการภัยพิบัติที่ยังไม่ได้มาตรฐานสากลในด้านเทคนิค  แต่ในด้านการเตรียมความพร้อมก็ดำเนินไปแบบบังคับ

ทั้งๆที่การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นปกติ

เมื่อสิ่งแวดล้อมทางสังคมและสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติมีการเปลี่ยนแปลง  วัฒนธรรมก็ย่อมเปลี่ยนแปลงตามไปด้วยแต่จากประสบการณ์ภัยพิบัติที่ไทยประสบมาทั้งขนาดใหญ่ ขนาดกลางและขนาดเล็ก ยังไม่เกิดพลวัตมากเพียงพอที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมด้่านภัยพิบัติ

อีกทั้ง ปัจจัยที่เอื้อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมก็มีหลากหลายมากขึ้นกว่าในอดีต  แต่พลวัตยังไม่ชัดเจนแต่อย่างใด เช่น กระแสโลกาภิวัฒน์ (การสื่อสารไร้สายและไร้พรมแดน) ก็ไม่ค่อยจะมีการส่งต่อหรือการสื่อสารแลกเแลี่ยนวัฒนธรรมอะไรกันให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรม  เพียงพอที่จะรับมือกับภัยพิบัติได้  ที่ดำเนินอยู่เป็นปรากฏการณ์ของสังคมก็เพียงจะมีศักยภาพที่จะบรรเทาภัยพิบัติที่เกิดขึ้นเท่านั้น

ความพยามที่จะเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรม ประกอบด้วย 4 แนวคิด (2 กลุ่มปฏิบัติการ) คือ

กลุ่มที่ดำเนินงานอยู่ในปัจจุบัน

1. ความพยายามสร้างวัฒนธรรมโดยการบังคับ

กลุ่มที่ถูกละเลย

2. ความพยายามสร้างวัฒนธรรมโดยเงื่อนไขทางสังคม

3. ความพยายามสร้างวัฒนธรรมโดยการแพร่กระจายทางวัฒนธรรม

4. การสร้างวัฒนธรรมจากนวัตกรรม

xxxxxxxxxxxxx