สังคมที่ตั้งอยู่บนความยุติธรรม ธรรมาภิบาล และความเสมอภาค  จะเป็นรากฐานที่นำพาไปสู่สังคมสมานฉันท์ เอื้อาทรและมีความปลอดภัยที่เข้มแข้ง

ในความเป็นจริง  ความเหลื่อมล้ำก็ยังไม่กระจายอยู่ในสังคม  จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีแนวทางในการลดความเหลื่อมล้ำในสังคมอย่างเป็นรูปธรรม

ปัญหาความเหลื่อมล้ำในการจัดการภัยพิบัติ  ไม่สามารถแก้ไขได้โดยใช้กลไกตลาด  แต่เป็นเรื่องที่สมาชิกในสังคมต้องร่วมกันตัดสินใจว่าต้องการให้สังคมมีความเท่าเทียมกันในระดับใด

ผ่านกลไกของประชาธิปไตยปรึกษาหารือหรือประชาธิปไตยทางตรง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็น ดังต่อไปนี้

1.การกระจายทรัพยากรในการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย  ทั้งด้านงบประมาณ  แผนงาน/โครงการ

2.การเพิ่มการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในการบริหารทรัพยากรชุมชนแทนการสั่งการจากภาครัฐ

3.การเพิ่มศักยภาพ/โอกาส

4.การปรับโครงสร้างอำนาจระหว่างผู้คนในสังคมให้อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน

ทั้งนี้ การแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำ ควรเน้นที่การเพิ่มความเท่าเทียมของโอกาส  มากกว่าความเท่าเทียมด้านอื่นๆ  เพราะแนวโน้มผลสัมฤทธิ์การพัฒนาความเท่าเทียมด้านอื่นๆ  จะเป็นศูนย์ ไม่ว่าจะเป็นการกระจายทรัพยากร  การเพิ่มการมีส่วนร่วม  การปรับโครงสร้างอำนาจ

การเพิ่มโอกาส ประกอบด้วย

1.การให้เข้าถึงแหล่งทุน

2.การเข้าถึงการบริการด้านสุขภาพ

3.การเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร

 

——————————————฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿———————————————————-