แม้จะควำ่หวอดอยู่กับการแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุมานาน ยอมรับว่าไม่ได้สร้างสรรค์อะไรให้กับสังคมให้ปลอดภัยจากอุบัติเหตุอะไรนักหนา  ผมพ่ายแพ้ต่อตรรกะง่ายๆ ตรรกะพื้นฐาน คือ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องไม่ยอมรับว่าเป็นปัญหาของสังคม

1.พวกที่มีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวข้อง

ไม่ยอมรับกับสภาพปัญหา  ทำงานแบบปัดสวะให้พ้นตัว ทำผิดตั้งแต่ต้นทางของการแก้ไขปัญหาแล้ว คือ การแสวงหาข้อมูล แสวงหาข้อเท็จจริงในหายนะนั้นมาพิจารณาหาทางแก้ไข  แต่พวกท่านก็ยังอยู่กับข้อมูลพื้นฐานตายกี่คน บาดเจ็บกี่คน เร็วเมาทางตรงทางโค้ง เป็นยังงี้มานับสิบปี(ตั้งแต่มีศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน มี นปถ.)  มิหนำซำ้ในช่วงเทศกาลที่มีอุบัติเหตุเยอะ มีนโยบายในการรณรงค์ให้เกิดการรับรู้ปัญหา  พวกท่านก็มีข้ออ้างสารพัดที่จงใจทำผิดกระบวนการขั้นแรกของการแก้ไขปัญหา (ล้มเองไม่มีคู่กรณีไม่ต้องนับ  ต้องนอนโรงพยาบาล 12 ชม.ขึ้นไปถึงจะนับ  ไม่ได้อยู่บนทางที่มีหน่วยงานรับผิดชอบแก้ไข) ก็ไม่ทราบว่าผมเรียนพวกวิจัยด้านสังคมมาเยอะหรือเปล่า ที่ล้วนต้องอาศัยข้อมูลมาวิเคราะห์หาแนวทางการแห้ไขปัญหา

2.พวกขับขี่

พวกใช้รถใช้ถนนในสังคมไทย ถ้าบอกว่าไม่ยอมรับว่ามีปัญหาอุบัติเหตุทางถนนในสังคม รู้สึกจะไม่ตรงนัก ต้องบอกว่าสันดานโจรสันดานฆาตกรกันเลย ทั้งๆที่ก็ย่อหย่อนในการบังคับใช้กฎหมายไม่ได้กดดันให้มีพฤติกรรมแบบภาวะจำยอมมากนัก ระบบการศึกษาไม่ได้สอนให้คิดถึงการเคารพผู้อื่นคิดเห็นอกเห็นใจคนอื่นเท่านั้น กี่ครั้งกี่หนก็ไม่เคยเรียนรู้กันเองได้เลย พวกท่านท้าทายการบังคับใช้กฏหมายกันใหญ่ พออกพอใจสร้างอภิสิทธิ์ชน ฝ่าฝืนการบังคับใช้กฎหมายได้ถือว่าตัวเองมีคุณค่า มีราคา มีระัดับ มีเครือข่าย พรรคพวก

———————-บบบบบบบบบบบบบบบบ——————————-