ถ้าเมืองนี้ยังปล่อยให้รถหรูเบียดรถเก่ารถราคาถูก แล้วบอกว่าคนจนผิด
ถ้ายังให้ลูกคนมีชื่อพูดหน้าไมค์ว่า “ลุงขับไม่ดี”
ถ้ายังมีคนเชื่อเสียง ยังใช้ความรวยแสดงพฤติกรรม “เบียดได้ —ตบได้ —-ไล่ได้” บนท้องถนน

ก็ไม่ต้องถามหาประชาธิปไตยที่ไหน

แค่บนถนนเรายังเท่าเทียมกันไม่ได้

“สังคมไทยยังอยู่ในระบบศักดินา–แม้กระทั่งบนถนน”

ศักดินาบนถนนไม่ใช่แค่สถานะว่าเป็น “คนรวย”

แต่มันเป็นระบบที่เกื้อหนุนให้ “คนใหญ่ทำอะไรไม่ผิด”

เครือข่ายที่เกื้อหนุนระบบศักดินาบนถนนหลวง จะมีสามกลุ่ม คือ
กลุ่มที่หนึ่ง เจ้าหน้าที่ของรัฐบางนาย เจ้าหน้าที่ตำรวจบางนาย ที่พยายามพูดให้เหยื่อผิด เพื่อ “ลดแรงกระแทกไปที่คนมีชื่อ” หรือแม้กระทั่งบิดเบือนการบังคับใช้กฎหมายให้เป็นผลดีกับคนรวย คนมีชื่อเสียง คนใหญ่คนโต

กลุ่มที่สอง สื่อบางสำนัก ที่พยามเปลี่ยนทัศนคติสาธารณะให้เหยื่อ เป็นคนผิด พยายามเบี่ยงประเด็นว่าเป็นอุบัติเหตุ เป็นข้อผิดพลาดของ คนมีชื่อ

กลุ่มที่สาม นักวิชาการงาบเงิน ที่ใช่้หลักวิชาการช่วยเหลือคนรวย คนมีชื่อเสียง คนใหญ่คนโต