ความพยายามที่ล้มเหลวด้านพิบัติ มีลักษณะบ่งชี้ถึงความล้มเหลวที่แม้ในชุมชนจะมีมิสเตอร์เตือนภัยหมู่บ้านละ 2 คน หรือมีหน่วยงานที่รับผิดชอบดูแลความปลอดภัย ครอบคลุมพื้นที่ถึง 6 พัน – 7 พันหน่วยงานที่สามารถจัดสรรงบประมาณหรือจัดตั้งงบประมาณดำเนินการเองได้

แต่เนื่องด้วยอยู่ภายใต้ระบบราชการที่ขาดการมีส่วนร่วม อาศัยอำนาจนิยมในการขับเคลื่อน ลักษณะบ่งชี้ถึงความล้มเหลว ได้แก่

1. หน่วยงานส่วนกลางที่เกี่ยวข้อง มีผลผลิตล้นเกินในพื้นที่ ดำเนินแผนงานโครงการแบบล้นเกินแต่ไร้ประสิทธิผลอย่างสิ้นเชิง โดยไม่มุ่งเน้นเป็นบางพื้นที่  คล้ายๆ กับให้มีการผลิตเสื้อโหลสำหรับทุกพื้นที่  เป็นการสิ้นเปลืองงบประมาณ ไม่สามารถสร้างผลลัพธ์ทให้เกิดขึ้นได้

2. ไม่รู้จักว่าพื้นที่ไหนต้องการความเข้มแข็งความปลอดภัยด้านใดหรือลักษณะใด เม็ดเงินงบประมาณก็ใช้แบบทำตามกันหรือ

3. ไม่นำพาต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิรัฐศาสตร์  เกิดความขัดแย้งหรือไม่เป็นไปอย่างเกื้อหนุนกัน ระหว่างแผนงานโครงการกับภูมิรัฐศาสตร์  แผนงานโครงการก็สักว่าแต่ทำให้เสร็จๆ ใช้จ่ายเงินถูกต้องตามระเบียบ

4.ไม่นำพาต่อวัฒนธรรมราษฎร์และวัฒนธรรมเอกชนธุรกิจ  แผนงานโครงการหรือแผนแม่บท แผนปฏิบัติการต่างๆ ถูกขับเคลื่อนด้วยลักษณะตามข้อ 1-3 ซึ่งเป็นวัฒนธรรมราชการล้วนๆ ประชาชนมีส่วนร่วมหรือได้สัมผัสกับแผนแม่บท แผนปฏิบัติการ เพียงร้อยละ 0.01 ของประชากร

ยุทธศาสตร์/แผนงานโครงการแผนปฏิบัติการ/แผนแม่บทที่ปราศจากการสนับสนุนของประชาชนในประเทศแล้ว ยุทธศาสตร์นั้นก็ดำรงอยู่ในกระดาษและรอคอยเวลาแห่งความล้มเหลว

เครดิตภาพ : Motor show 2019 เมืองทองธานี

———————————————-